محمد جوادی: اینکه انقلابی بودن سی و پنج سال بعد از سال 1357 هنوز بار معنایی مثبتی دارد، معنایش چیست؟ انقلابی صرفا به کسی که طرفدار جمهوری اسلامی است اطلاق نمی‌شود بلکه انقلابی کسی است که در مقابل ویژه‌خواری، رانت‌خواری، سوء استفاده، جناح‌بازی، طاغوت و طاغوتی‌گری، سکوت نکرده و فریاد بزند. خواه طرف مقابل استعمار جهانی باشد، خواه یکی از همین مسئولین خودی و غیر خودی، این خاصیت انقلابی‌گری است. این چیزی است که امام و رهبری به ما گفته‌اند.
امام علی علیه السلام پس از بیست و پنج سال خانه‌نشینی، هنگامی که به امامت و خلافت مسلمین رسیدند، آیا جامعه اسلامی آرام شد؟ آرامشی از جنس آنچه آقای روحانی به آن افتخار می‌کند؟ امام علیه السلام غیر از این بود که در طول مدت کمتر از پنج سال سه جنگ مهم صفین، جمل و جنگ با خوارج را برای اصلاح امور در دستور کار خود قرار دادند؟ آیا حضرت نمی‌توانست صدرات معاویه بر شام را برای مدتی تمدید کند، سهم عایشه، طلحه و زبیر و برخی اصحاب پیامبر را بیش از آنچه باید و به اندازه دلخواهشان از بیت‌المال مسلمین بدهد و خوارج را نیز با چند پست کلیدی ساکت کند تا جامعه اسلامی به آرامش برسد و جنگی بین مسلمانان رخ ندهد؟ آیا بهتر نبود یک دولت فراجناحی از همه جناح‌ها و گروه‌ها تشکیل می‌دادند و جامعه اسلامی را به آرامش ظاهری برسانند؟
راه دور نرویم، ابتدای انقلاب، وقتی مجاهدین دیروز و منافقین امروز نزد امام خمینی رفتند تا یک تاییدیه بگیرند، یک گوشه حکومت را بگیرند، آن پیر فرزانه، انقلابی‌گری نمی‌کردند تا جامعه به آرامش برسد بهتر نبود؟ وقایع اوایل انقلاب بوجود نمی‌آمد و یک گروهک تروریستی حتی تا امروز سهمی از قدرت را در جمهوری اسلامی به خود اختصاص می‌داد، آیا این روش درستی بود؟
رئیس جمهور براساس قانون اساسی قسم یاد کرده که حافظ منافع ملت باشد. هرجا دید کسی می‌خواهد ویژه‌خواری کند، رانت‌خواری کند، بجای منافع ملت، به منافع خود و جناحش یا خدای نکرده به منافع بیگانگان بیاندیشد، رئیس جمهور بعنوان نگهبان قانون اساسی، باید فریاد بزند، نه اینکه سکوت کند. سکوت رئیس‌جمهور شاید باعث آرامش ظاهری شود ولی این سکوت شروع انحراف جامعه از مسیر متعالی و اصلی به سمت بیراهه است. آنچه دو دولت هاشمی و خاتمی بوقوع پیوست و پس از آمدن احمدی‌نژاد، رهبری عزیز به خوبی او را بازگرداننده انقلاب به ریل اصلی نامیدند.
بنابراین از آقای روحانی می‌خواهم به آرامشی که برای جامعه مضر است افتخار نکنند و براساس قسمی که در ابتدای مسئولیت یاد کرده‌اند، هرجا کسی برخلاف منافع ملت عملی انجام می‌دهد، فریاد بزنند و روحیه انقلابی‌گری و انقلابی بودن را همانطور که در سالهای اولیه انقلاب داشتند در خود احیا کرده و از حقوق ملت دفاع جانانه کنند.